Nieuwsgierige aapjes

In het opvangcentrum, of eigenlijk rondom het opvangcentrum, leven een heleboel aapjes. Een groot aantal daarvan is vrijgelaten, maar ze blijven rondhangen voor de gezelligheid en het eten. Een aantal is te jong om voor zichzelf te zorgen, van sommigen zijn er geen soortgenoten in de buurt. Er zijn doodshoofdapen, capucijnapen, wolapen en zadelrug tamarins. Een van de wolapen heet Willow, hij is een jong mannetje en eist veel aandacht. Hij hangt de hele dag rond aan de keuken om naar ons te kijken of op de grond samen met zijn maatjes Nagoya en Kamari. Als je langs loopt probeert hij op allerlei manieren aandacht te krijgen. Variërend van een handje dat langs je been gaat tot een hele aap die, vooral bij de dames, aan je haar of t-shirt hangt. In het laatste geval krijgt hij het 8 van de 10 keer voor elkaar je shirt uit te rekken en aan je bh te hangen(aan de voorkant), het gevolg daarvan kun je je wel voorstellen.... Het is in principe niet toegestaan de apen aandacht te geven om te zorgen dat ze zich van ons af zullen zonderen, minder tijd op de grond door zullen brengen, zich als echte apen gaan gedragen en als ze ouder en gevaarlijker worden geen ongelukken zullen veroorzaken. Als de situatie zich dus voordoet dat een aap op je klimt moet je hem of haar simpelweg van je afschudden en verdergaan waar je meen bezig was. Kamari een andere wolaap, ook een jong mannetje houdt zich meer afzijdig. Hij blijft meestal uit je buurt, en als hij toch dichtbij is is dat omdat jij langs hem heen loopt. Soms begint hij keihard te krijsen als je te lang naar hem kijkt of te dicht bij komt, andere keren ben je het pad aan het harken en moet je hem aan de kant duwen omdat hij geen zin heeft om zijn zonsessie op te geven, redelijk inconsequent als je het mij vraagt. Nagoya de derde wolaap, een jong vrouwtje dat nog 2 keer per dag een beetje melk krijgt, is tammer dan Kamari, maar zal niet op je klimmen of aandacht vragen. Behalve wanneer ze je met een plastic bakje ziet lopen waaruit ze normaal haar melk krijgt zal ze al haar charmes in de strijd gooien om wat melk te krijgen. Wanneer je haar melk geeft drinkt ze het zo snel op dat het vervolgens een beetje uit haar neus bubbelt, maar het zal je maar gebeuren dat een andere aap de melk van je afpakt. Naast de wolapen zijn er drie capucijnaapjes. De oudste, Mika is een van de eerste dieren die in het centrum is opgevangen. Zij heeft het idee dat ze moeder is van alle aapjes in de opvang. Zodra een van de andere apen begint te schreeuwen snelt ze eropaf, geeft de schuldige een opdonder en troost degene die zich zielig voelt. Dan hebben we Jordy, hij is een jong mannetje, hij bemoeit zich niet met de mensen, hangt rond en speelt met de andere aapjes. Op een dag moest hij gevangen worden omdat hij een paar wormen had. Bepaalde vliegen leggen eitjes onder de huid en de larve groeit daar net zo lang tot hij groot genoeg is en zich eruit laat vallen om te verpoppen tot vlieg. Jordy werd gevangen, de larven verwijderd en Jordy werd weer vrijgelaten. Hij was daar zo overstuur van dat hij zich een week niet heeft laten zien, toen hij terug kwam, zocht hij eerst Olivia op om gedag te zeggen. Hij had een week opgetrokken met een groep doodshoofdaapjes waarvan een groot deel ook in de opvang heeft gezeten. Het derde capucijnaapje is Nikita. Nikita is een heel jong vrouwtje, ze krijgt 3 keer per dag melk. Ze heeft geen behoefte aan lichamelijk contact met mensen, daarvan krijgt ze genoeg van de andere apen. Als Jordy en Mika niet met haar spelen of knuffelen zijn er altijd wel wolapen en doodshoofdaapjes die dat maar al te graag doen. Als het er te wild aan toe gaat hoeft ze maar een kik te geven en daar is Mika om haar te troosten. Rondom de opvang zijn altijd veel doodshoofdaapjes te vinden. Alhoewel er maar een is die enigszins tam is. Camilla is een vrouwtje, het zou mooi zijn als ze zich bij de andere doodshoofdaapjes aansloot en baby's zou maken maat ze weet denk ik niet dat ze een doodshoofdaapje is. Daarnaast heeft ze al een familie vindt ze. Olivia is haar moeder en ze zal haar, Douwe en de kinderen beschermen. Als je bijvoorbeeld het huis in wilt en ze vindt dat je te dicht bij de kinderen bent of je praat met Olivia heb je kans dat ze je aanvalt. Het ligt er meestal ook een beetje aan hoe jij je gedraagt in die situatie. Als ze op het huis zit en je twijfelt om naar binnen te gaan omdat je haar ziet, loop je risico gebeten te worden. Als je niet oplet en haar staart tussen de deur doet, heb je garantie gebeten te worden. Ze blijft dan ook nog een dag kwaad op je. Maar als ze op de deurknop zit en je loopt zonder aarzelen naar de deur en rustig de deurknop pakt, waar ze nog steeds opzit, kun je zonder problemen naar binnen lopen. Zelfs als de kinderen achter je aanlopen. Ik ben zelf een keer door haar gebeten in mijn arm, ze probeerde een maïskolf te stelen die groter was dan zij. Ik klapte in mijn handen om haar weg te jagen, ze keek woedend op, liet de kolf los sprong op me beet in mijn elleboog, ging terug naar de maïs en nam de kolf mee. Dit was een van de eerste dagen dat ik daar was. Ik wist nog niet dat ik haar maar beter dingen kon laten stelen. Daarna heb ik nooit problemen met haar gehad. Verder zijn er nog twee groepjes doodshoofdapen die dagelijks van de voertafels komen eten en met de andere apen komen spelen. Toen ik aankwam zaten er drie zadelrug tamarins in een kooi. Een ervan is Igor die ze opnieuw hadden opgesloten met de twee nieuwe, Alessi een heel erg tam vrouwtje en Shambito een heel jong mannetje, in de hoop dat ze met Igors hulp geaccepteerd zouden worden in de wilde groep die bijna dagelijks langs kwam. Toen ze vrijgelaten werden vertrok Igor meteen met de groep en liet de andere 2 roepend achter. Na een paar dagen kwam de groep zonder Igor terug. Shambito vonden ze wel leuk, maar Alessi werd alleen maar achternagejaagd. Tamarins hebben een alfavrouwtje, zij is de enige die vruchtbaar is, met hormonen onderdrukt ze de anderen. Dit omdat ze de hele groep nodig hebben om voor de tweeling te zorgen die het alfavrouwtje baart. De volwassenen dragen de tweeling om de beurt. Alessi is vruchtbaar en verspreide net als het alfavrouwtje van de groep overal haar geur, om haar territorium af te zetten. Hierdoor werd ze elken dag een paar keer achterna gezeten door de wilde tamarins. Doordat de tamarins zoveel tijd doorbrachten rond de opvang konden wij mooi de jonge tweeling van de groep zien groeien, toen ik er net was werden ze continu gedragen, tegen de tijd dat ik weg ging zagen we ze steeds vaker zelf rond klimmen. Iedere nacht sloten we Alessi en Shambito op, ze waren ook nog niet van plan hun comfortabele t-shirt op te geven waar ze zich elke avond samen in nestelden om te slapen. Tegen het eind van de 5 weken werd de groep minder agressief tegen Alessi en ging Shambito steeds meer met de doodshoofdaapjes en Nikita spelen. Het zal wel even duren voor ze met de groep mee zullen gaan, als dat al gebeurt.