In het kort

Ik loop achter, ik weet het, sorry!! Ik heb geen zin om alles in te halen dus ik ga even in het kort beschrijven wat ik allemaal gedaan heb de afgelopen tijd.

Ik heb op dit moment geen Internet dus ik weet niet zeker waar ik ben gebleven. Ik geloof Arequipa... ohjee dat is alweer bijna 2 maanden geleden. Ja, ik ging met Andrea uit Noorwegen naar Arequipa omdat de bus naar Cusco vol was tot 31 december. In Arequipa hebben we niet heel veel gedaan. Door de stad gewandeld, lekker gegeten, de Kathedraal bezocht en over souveniermarkten geslenterd. Erg mooie stad. We gingen even langs een ander hostel om iemand op te halen waarmee we uit eten gingen, we hadden hem in het vorige hostel ontmoet.

Bij de poort van het hostel aangekomen zie ik eerst Kayla, een meisje uit de VS die ik op mijn eerste dag in Ecuador ontmoette, met haar ben ik daar naar de amazone geweest en daarna heb ik haar niet meer gezien. We zullen allebei in Cusco zijn met nieuwjaar dus spreken we af elkaar weer te zien in Cusco. Nooit gedacht dat ik nog iemand tegen zou komen die dezelfde route had nadat ik 5 weken vrijwilligerswerk heb gedaan, maar Kayla had zelf ook een paar weken vrijwilligerswerk gedaan. Wat een leuke verassing! Terwijl ik met haar sta te praten loopt Jelena het hostel uit, zij was ook een vrijwilliger in Esperanza Verde. Ze was net op pad om uit eten te gaan en ging gezellig met ons mee. We eten op het dakterras van een restaurant met uitzicht over de hele stad, tijdens het eten krijgen we alpaca wollen poncho's tegen de kou.

De 31e nemen Andrea en ik de bus naar Cusco, ik ben haar ondertussen behoorlijk zat na anderhalve week. We vinden na een aantal hostels eindelijk een bed dat nog vrij is, het ruikt naar kattenpis, maar ach, we moeten toch ergens slapen. We zoeken iemand op in een ander hostel en gaan met hem en een aantal anderen die we daar ontmoetten oud en nieuw vieren op het plein.

Ik raak aan de praat met een meisje uit Zwitserland, Davita, we hebben hetzelfde plan voor de komende dagen. We besluiten de volgende dag als we uitgeslapen zijn samen naar Ollantaytambo te gaan. Een dorp tussen Cusco en Machu Picchu in. Andrea blijft in Cusco, ze gaat de Incatrail doen. Om 12 uur gaat de hele menigte rondjes om het plein lopen terwijl er in het midden vuurwerk wordt afgestoken. Er zijn natuurlijk ook een paar gekken die vuurwerk tussen de mensen gooien. We hebben ondertussen een groep van ongeveer 10 mensen verzameld, we gaan nog een paar uur uit en dan naar bed.

De volgende dag heb ik om 12 uur met Davita afgesproken bij de Mac Donalds. We nemen een colectivo, een 9 persoons busje die van bepaalde punten vertrekken als ze vol zitten, naar Ollantaytambo. In Ollantaytambo aangekomen gaan we opzoek naar een hostel. Het is erg rustig dus vinden we ergens een 10 persoons kamer waar verder niemand slaapt. Er is een groot feest gaande dus moe als we zijn van de vorige nacht, doen we helaas haast geen oog dicht, de halve omgeving Is in traditionele klederdracht uitgerukt om tot een uur of 3/4 feest te vieren met een hoop lawaai. Later bleek dat de mensen in die kleding uit dorpjes in de bergen komen en altijd zo gekleed gaan.

Vanuit het hostel adviseren ze ons een nachtje in een huis van een familield van een van hun werknemers te gaan slapen in huillac, een klein traditioneel dorpje in de bergen. De volgende dag maken we een 4 uur lange wandeling door de sacred valley, waarin Ollantaytambo ligt. De 2e dag bezoeken we de ruïnes die naast het stadje liggen en een paar anderen een uur met de auto verderop.

De derde dag gaan we met de jongen van het hostel mee naar zijn broers huis. Het is er erg koud maar ook erg mooi. De mensen lopen inderdaad in traditionele kleding en overal scharrelen kippen, schapen, varkens, ezels en paardjes rond. Ze zijn een uur in de weer met mooi servies, tafelkleedjes, bloemen, etc. Dan worden we geroepen voor thee. Davita eet vegetarisch dus koken ze een heerlijke vegetarische maaltijd voor ons. De volgende dag nemen ze ons vroeg mee voor een wandeling. Een prachtige omgeving met oude ruïnes. Als we terug komen krijgen we ontbijt en na de lunch leren ze ons armbandjes te maken.

Om een uur of 3 gaan we terug naar Cusco. Daar blijf ik 2 nachten in een hostel en ik spreek met iemand af uit het hostel verderop in de straat om te gaan lunchen, ik had hem in Ecuador ontmoet en ben hem daarna nog 2 of 3 keer tegen gekomen. Later die dag spreek ik met Kayla af en de volgende dag gaan we een paar hostels langs waar ze vrijwilligerswerk wil doen. Bij het 2e hostel is het zo gezellig dat ook ik besluit een weel te blijven. We gaan bijna iedere ochtend naar de markt, dat is echt fantastisch zoveel goedkoop eten, zoveel kleuren, prachtig! In het hostel maken armbandjes waar we er zelfs een paar van verkopen, drinken bier met gezellige mensen, hebben een salsa les en slapen uit.

In eerste instantie wilde ik niet naar machu picchu maar een stel gezellige mensen overtuigden me met hen mee te gaan. Het was erg mooi, vooral de omgeving maar zoals ik al dacht erg duur en er lopen veeeel te veel toeristen rond, om het uit te houden ben ik maar foto's van toeristen gaan maken die selfies maakten.

Na Cusco ben ik in sneltreinvaart naar Santiago in Chili gegaan. Ik had een paar wwoof farms aangeschreven een een cursus spaans geboekt in Santiago. Ik had een bus van 10 uur naar Arequipa, daar heb ik 1 nacht geslapen. De volgende dag van Arequipa naar Tacna (7 uur) en van Tacna de grens over naar Arica (2 uur) dankzij een blog dat ik van te voren gauw had gelezen over de grensovergang wist ik dat het 2 uur later is in Chili dan in Peru. Ik bleef 2 nachten in Arica, waar ik wat nieuwe shirts heb gekocht en een avond met een man en zijn zoon met down syndroon heb zitten kletsen. De zoon had Jurassic Parc op tv zitten kijken toen ik binnen kwam en wilde meer dinosaurussen toen hij afgelopen was, maar wilde niet geloven dat er niet meer kwam. Een hele lange discussie volgde. Uiteindelijk kon ik hem bijmaken met een film over surfen nadat hij eiste dat ik Mr en Mrs Smith uitzette zodra ze te bloot werden.

De volgende dag 5 uur in de bus naar Iquique, waar ik 1 nacht heb geslapen voordat ik de bus nam naar San Pedro. Terwijl ik ergens zat te ontbijten zag ik een man zijn 3 honden uitlaten op een strookje gras. De honden waren dolgelukkig door het gras aan het rollen terwijl de man de poep netjes opruimde en geduldig toekeek tot ze uitgespeeld waren. Het duurde even voor ik besefte dat dit beetje gras heel zeldzaam was in de omgeving aangezien de stad in een woestijn ligt. Vandaar dus de extreme blijheid van de honden.

Ik reisde die dag met een Duits meisje van 18 mee naar San Pedro, waarvandaan ik de volgende middag meteen weer vertrok voor een 23 uur durende busreis naar Santiago. Ik verbleef 1 nacht in een leuk hostel, enige nadeel was de dode rat vol maden in het keukenkastje. Hun reactie: 'Ah daar kwam dus die stank vandaan!' 

De volgende middag verplaatste ik naar het huis voor studenten van de spaans school. Er zaten die week nagenoeg alleen brazilianen en het huis. Erg gezellige lui. Ik had 5 dagen achter elkaar 2 keer 2 uur groepsles en 2 keer een uur priveles. Nadat ik eten gekookt had voor mezelf en een dag lasagna voor het halve huis studeerde ik nog een uur of 3. De rest van de studenten in het huis verklaarde me voor gek en gingen bijna iedere dag uit waardoor ze hun eerste les(sen) misten. Maargoed ik had maar een week. Ik vond het erg leuk en heb heel veel geleerd.

Zaterdagavond na een barbecue met wat klasgenoten nam ik een nachtbus van 10 uur naar Villarrica. Daar in de buurt zit ik nu al 3 en halve week op de boerderij van Illani. Ze is 73 en woont hier alleen in de zomer, de rest van het jaar woont ze in de buurt van Santiago. Haar buurman werkt hier en zorgt het hele jaar voor de dieren. Zij en haar man waren beroemde wetenschappers. Ze komt uit de VS en ontmoette haar man terwijl ze met haar zus door Zuid-Amerika aan het liften was. Ze hebben in veel verschillende landen gewoond en gewerkt ook in Europa. Haar man had al 2 zoons voor haar en samen hebben ze een zoon en een dochter. Daarnaast hebben ze 8 buurkinderen geaddopteerd vaarvan alleen de jongste officieel nadat hun ouders allebei overleden waren. Reglmatig krijgen ze kinderen en kleinkinderen over de vloer dus er zijn hier altijd een hoop mensen. Haar man heeft 12 jaar geleden een ongeluk gehad, hij zit in en rolstoel, kan niet praten en moet gewassen en gevoerd worden, het is niet duidelijk hoeveel hij begrijpt maar lacht veel. Hij zat in een vliegtuig en kreeg het karretje van de stewardess tegen zijn hoofd, waarna vocht zich op ging hopen en nouja een hoop ellende volgde. Illani krijgt hulp van Hugo met de verzorging van Guayo(zo noemt iedereen hem) Hugo woont bij en in, is alcohol verslaafd, als in bier zodra wakker wordt. Hij is overdag erg productief en behulpzaam. Overdag komt ook Carla met haar 1,5 jarige dochtertje, zij helpt ook met Guayo en kookt meestal lunch.

Er zijn 12 paarden, 3 lama's en een stel schapen daarnaast zijn er appels, pruimen, bosbessen, bramen en een groentetuin. Zo nu en dan wordt er een lam geslacht, die vervolgens in delen heerlijk wordt klaargemaakt in de oven of aan het spit boven een vuurtje.

We helpen met repareren van hekken, paarden beweging geven in de vorm van bosritten, fruit plukken en daar moes, jam en taarten van maken en meer van dat soort dingen.

Zo dat was even een update, als je graag ergens meer over hoort roept u maar en ik zal schrijven. Groetjes en liefs vanuit Chili!