Esperanza Verde

Esperanza Verde is een project voor het opvangen en weer uitzetten van wilde dieren en om het omliggende bos te beschermen. De oprichters Douwe en Olivia wonen nu 5 jaar in de jungle van Peru met hun kinderen Kayla(10) en Marlon (5). Ze hebben een stuk land gekocht in Bello Horizonte. Het is een klein dorpje aan een rivier. Het land van Olivia en Douwe ligt aan de andere kant van de rivier, de opvang zelf is ongeveer 5 minuten lopen van de rivier vandaan het bos in gebouwd. In de wijde omgeving woont er niemand aan die kant van de rivier. Het leven is er dan ook erg geïsoleerd. Ze hebben hier bewust voor gekozen om de dieren rondom de opvang vrij te kunnen laten, zo zijn de dieren in een redelijk veilige omgeving en worden ze niet meteen weer gevangen en/of opgegeten. Daarnaast kunnen de toch behoorlijk tamme apen het dorp niet terroriseren. 

Er zijn als ik aankom 4 Engelse vrijwilligers, 2 stellen, een stel van een jaar of 50 die de volgende dag vertrekken en een stel van 25 die nog 5 maanden blijven. Er is zijn 2 meisjes en een jongen uit Duitsland en een jongen uit Zwitserland. In huis wonen 2 jonge katten en buiten een hond. De vrijwilligers wonen in hetzelfde huis als de familie, de keuken en woonkamer zijn in een apart gebouw waar op de bovenverdieping ook nog een slaapkamer is. In het huis waar de familie woont met de vrijwilligers zijn beneden 3 slaapkamers, de ouders, de kinderen en mijn kamer waar ik met de 2 duitse meisjes slaap. Boven zijn nog 2 slaapkamers, in een 3 persoons slaapkamer slapen de duitse en zwitserse jongens. In de andere kamer het jonge Engelse stel. In de slaapkamer boven de keuken slaapt het oudere Engelse stel. Er is een klein gebouwtje dat als kantoor en kliniek dient. Weer een apart gebouw dat de Bodega wordt genoemd is de voerkeuken voor de dieren. Langs het huis stroomt een klein riviertje dat naar de grote rivier stroomt die ons van het dorp afsnijdt. Het nieuwste gebouw is nog niet af, daar wordt dagelijks aan gewerkt door Douwe, vrijwilligers en 2 lokale krachten. Als de dieren gevoerd zijn en er geen andere dingen te doen zijn wordt er gezaagd en getimmerd. Het gebouw wordt het nieuwe huis voor de familie, dan hebben ze eindelijk wat privacy. 

Er is een grote volière en 2 kleine, in de grote verblijven ara's, amazone papegaaien, en een aantal parkieten. In de kleine volières verblijven kleine parkieten, in de ene vogels die wel kunnen vliegen en in de anderegio die dus nog niet kunnen vliegen. In een groot verblijf woont Ricay de zuid-amerikaanaëroob tapir samen met Pepito de schildpad. In een ander verblijf scharrelen 2 pecari's rond. De pecari's en tapir zullen waarschijnlijk nooit vrijgelaten worden. De kans is veel te groot dat ze opgegeten worden door de mensen uit het dorp. Er is een verblijf met 3 zadelrug tamarins. En een verblijf met 3 slingerapen. Ergens afgelegen staat een verblijf met een kinkajoe erin. In een rijtje van 3 kooien zit van links naar rechts, een buidelrat, een paar landschildpadden en een mata mata (<--verplicht googlen)  Rondom het kantoor verblijven ook nog land en waterschildpadden. En dan is er natuurlijk nog Kayla's veel te dikke eendenkuiken, die ze met kerst op willen eten. 

Tussen de verblijven loopt, klimt en speelt een heel stel aapjes rond die vrijgelaten zijn, maar rond blijven hangen. De meeste zijn nog te jong en onnozel om zich te redden in hun eentje. Daarover in het volgende blog. 

Al met al is het een levendig gebeuren, de apen maken een hoop drukte,  de kinderen rennen en roepen naar elkaar en hun ouders, die weer terug roepen van het ene naareacties het andere gebouw. En de vrijwilligers lopen rond met voer, gereedschap. of een fles shampoo als ze gaan douchen onder de waterval in de buurt. Erg gezellig dus!