Montañita

Na Baños weer bijna een hele dag in de bus om naar het kustdorpje Montañita te gaan. Toen ik aankwam in Iguana hostel zag ik een bekende die ik had ontmoet tijdens het paragliden. Ik ga zitten en binnen een minuut vraagt iemand anders aan hem of hij nog cocaïne gaat halen. 'Ja, ja.' Is de reactie die volgt. Hij verzameld geld van iedereen en gaat eropuit. Een half uur later komt hij terug en even later vertrekken een paar mensen naar de wc om het daar te gebruiken maar de meesten doen het midden in het zicht op tafel. Het personeel van het hostel kijkt er niet van op. Als we later uit gaan is het rustige dorp waarin ik een paar uur eerder aankwam omgetoverd tot een groot feest. Cocktail stands struikelen over elkaar en buiten iedere bar, club, of restaurant staat iemand flyers en aanbiedingen uit te delen. Twee vrouwen proberen brownies te verkopen. 'Met wiet.' Mompelt de Israëlische jongen naast me onverschillig. 'Ze lopen hier elke dag.' Ik zal deze week nog veel drugs aangeboden krijgen, waarschuwt hij.

We drinken een coctail, gaan een paar clubs in. Eten een hamburger op het strand terwijl de Israëlische jongen verteld hoe hij door te doen alsof hij depressief was niet in het leger hoefde. Hij moest een paar weken in de gevangenis, na lang zeuren mocht hij met een psychiater spreken die hem ongeschikt moest verklaren. Het hele proces duurde 4 maanden maar hij hoefde niet in het leger vertelde hij trots. Hij was niet van plan iets te doen waar hij niet in geloofde, ook al wordt hij nu door veel mensen met de nek aangekeken.

Het enige wat er te doen is is uitgaan, surfen, slapen, eten en een enkeling staat vroeg op om te gaan duiken, of ze gaan niet naar bed en zijn nog dronken als ze het water in gaan. 

Na enkele dagen komen Nicole, was ik mee naar Mindo, en Wim, Amazone, ook naar Montañita. Ik ontmoet een paar Colombische meisjes waarmee ik een paar keer uitga, ze proberen me salsa te leren. We willen de volgende dag samen naar Isla de la Plata, ook wel Galapagos voor arme mensen genoemd, maar staan veel te laat op dus wordt het een kleiner eiland dichterbij. Niet heel spectaculair, maar ook leuk, we zien veel pelicanen, blue footed boobies, en andere vogels die rond de haven en het eiland vissen. Bij het eiland snorkelen we even. Iemand wil een steen opduiken als souvenier, maar wordt meteen door een vis aangevallen. De steen is wel van zijn plek gekomen, aan de vissen te zien die vervolgens op de vrijgekomen plek af duiken zal er wel iets lekkers onder hebben gezeten.

Een Canadees en een Peruaan die ook meegingen naar het eiland hebben voor het weekeind een luxe apartement voor 6 personen gehuurd. Ze nodigen mij, Wim en de Colombiaanse meisjes uit om ook te komen. Aangezien het hostel waar Wim en ik zitten vies en heel erg gehorig is en het water regematig een halve dag niet werkt zegen we geen nee. Het heeft een keuken dus ik kook een paar keer, ik had wel genoeg van hamburgers en pizza. 

Voor ik het weet Is er een week voorbij en komt Marina uit Guayaquil die ik heb ontmoet in Pieterburen naar Montañita, om bij te kletsen en uit te gaan.

Na Montañita verblijf ik twee dagen in Guayaquil in een gezellig hostel om te wachten op mijn bus naar Peru. Ik kom weer een paar bekenden tegen die van daaruit naar de galapagos zullen gaan. Met hen ga ik 2 avonden naar de bioscoop. En vervolgens moet ik aan mijn 18 uur durende bus naar Trujillo in Peru geloven.