Banos

Na 2 dagen bijkomen in quito vertrek ik met een stel mensen naar banos. De busreis duurt ongeveer 4,5 uur. We zitten in een rustig hostel en de jongen die er werkt spreekt geen woord Engels, maar spreekt rustig en duidelijk dus we komen uiteindelijk overal wel uit. Erg goed om Spaans te oefenen in ieder geval. We komen 's avonds aan gaan wat eten ergens en doen verder niets meer. De volgende dag gaan we paardrijden. De gids legt ons uit dat we een eind de berg op gaan, daar de paarden een kwartier pauze geven en dan weer terug. We verwachten bergpaadjes, maar het helaas was het onverharde weg. Niet erg spectaculair dus. Onze gids noemde zichzelf Antonio Banderas en zijn paarden Osama bin Laden,  Saddam Hoessein en nog wat van die namen. Na een beetje doorvragen bleken de paarden ook normale namen te hebben. Mijn paard moest voorop, hij was de baas. Hij bepaalde waar, wanneer en hoe lang hij hoe hard ging. Probeerde ik hem harder te laten gaan dan ging hij stilstaan en probeerde in mijn been te bijten. Dat gaf ik dus gauw op en liet hem maar lekker zijn ding doen. Een ander bedrijf haalde ons keihard in met hun paarden. Hun gids had sporen met van die cowboy wieltjes aan zijn schoenen dus zijn paarden renden de berg wel op.  Op het punt waar de paarden pauze kregen stonden de paarden van de andere groep al te wachten. Ik heb nog nooit paarden zo hard zien hijgen, een kwartier later waren ze nog niet op adem. Ik begreep mijn paard ineens een stuk beter, die had daar overduidelijk geen zin in.

De gids liet ons vulkanisch as zien en een waterbron waar we uit konden drinken. Na 20 minuten pauze gingen we op het tempo van mijn paard weer terug naar beneden. 

Na een snelle lunch was het tijd voor paragliden.  Terwijl we uitgebreid instructies kregen begon ik toch wel een beetje zenuwachtig te worden. Toen we na ongeveer 40 minuten in een bus aankwamen op de berg waren alle zenuwen weg en wilde ik alleen maar de lucht in. We moesten ongeveer een half uur wachten voor de wind geschikt was, er waren 2 instructeurs dus we moesten om de beurt. Iedereen ongeveer een kwartier. De ene instructeur was wat ouder(de baas denk ik) en vloog rustig rond over de bergen en de andere was meer aan het spelen met zijn parachute. Laag over bomen, scherpe bochten, etc. Ik mocht met de jongere instructeur mee. Heel gaaf, mocht ook even zelf sturen.

De volgende dag werden we wakker gemaakt door 2 papegaaien die keihard naast het hostel zaten te krijsen. Na het ontbijt zijn we gaan raften, dat vond ik enger dan het paragliden, ik was heel bang dat de boot om zou slaan. Maar ook dat was heel leuk en niemand viel uit de boot.

Na het raften heb ik mezelf getrakteerd op een massage van 1,5 uur. En de dag erna stond montanita op de planning. Een surf/feeststadje aan de kust.